خازن
خازن یک عنصر الکترونیکی است که برای ذخیره و تخزین انرژی الکتریکی در میدان الکتریکی بین دو صفحه مواجهه با یک عایق (دی الکتریک) استفاده می‌شود. خازن‌ها بر اساس ظرفیت (قدرت ذخیره‌سازی انرژی)، ولتاژ عملکرد و سایر ویژگی‌های الکتریکی متفاوتی می‌توانند دسته‌بندی شوند.
هر خازن معمولاً دارای دو سر (الکترود) است که بین آنها یک عایق (دی الکتریک) وجود دارد. الکترودها معمولاً به صورت صفحات مواجهه با یکدیگر طراحی می‌شوند و اندازه و شکل آنها می‌تواند متفاوت باشد. عایق (دی الکتریک) که بین الکترودها قرار دارد، می‌تواند از مواد مختلفی مانند پلی‌استر، کربنات، سرامیک و غیره ساخته شود. انتخاب ماده دی الکتریک بسته به نیازهای برنامه و خواص الکتریکی مورد نظر صورت می‌گیرد.
وقتی ولتاژ برق در خازن اعمال می‌شود، بین الکترودها یک میدان الکتریکی ایجاد می‌شود و انرژی الکتریکی در دی الکتریک ذخیره می‌شود. این انرژی می‌تواند در زمان‌های مختلفی آزاد شود و برای انتقال انرژی الکتریکی، فیلتر کردن سیگنال‌ها، تنظیم ولتاژ و جریان و سایر کاربردهای الکترونیکی استفاده شود.
خازن‌ها دارای ظرفیت الکتریکی هستند که به واحد فاراد (Farad) اندازه‌گیری می‌شود. ظرفیت خازن تعیین کننده مقدار انرژی ذخیره شده در خازن است. همچنین، ولتاژ نامی خازن نشان دهنده حداکثر ولتاژی است که خازن می‌تواند تحمل کند بدون ایجاد خرابی.
از خواص دیگر خازن می‌توان به تناوب، ضریب تانگانت، امپدانس و توانا بودن خازن اشاره کرد. این خواص بسته به نوع و ساختار خازن متفاوت بوده و در انتخاب و استفاده صحیح خازن برای برنامه‌های الکترونیکی بسیار مهم است.
به طور خلاصه، خازن یک عنصر الکترونیکی است که برای ذخیره و تخزین انرژی الکتریکی در میدان الکتریکی بین دو صفحه مواجهه با یک عایق (دی الکتریک) استفاده می‌شود. خازن‌ها دارای ویژگی‌های مختلفی مانند ظرفیت، ولتاژ عملکرد و سایر خواص الکتریکی هستند و در بسیاری از برنامه‌های الکترونیکی و الکتریکی استفاده می‌شوند.
